AW-21-Hockai - Wandelen in de Ardennen

Over de Vecquée en door het dal van de Polleur

ca. 12 km

Het vertrekpunt

De kerk van Hockai.
Parkeren kun je in de buurt van de kerk.
Overnacht je in de Randonneur dan laat je je auto natuurlijk daar op de parkeerplaats staan.
Dichtst bijgelegen snelweg: E42 - Afslag 10 Francorchamps.

Het parcours

Brede onverharde paden en bospaden die bij tijd en wijle drassig kunnen zijn.

De zwaarte

Deze wandeling is gezien de afstand voor de wat meer geoefende wandelaar.
De wandeling is minder geschikt voor honden.

Le Randonneur
De B&B in de buurt waar ik graag kom

Grenspaal langs de Vécquée

Het verloofdenkruis⁽²⁾
(Croix de fiancées)

Uitzicht over het veengebied

Langs de Polleur

Routebeschrijving

Le Randonneur
De B&B in de buurt waar ik graag kom.

Met je rug naar kerkdeur loopt je R.A. naar de brug over de RAVeL⁽¹⁾ (je bent er net overheengereden). Net na de brug sla je R.A.....
....en neem je het (met een groen liggend ruitje gemarkeerd) paadje dat iets stijgend naast de dieper liggende voormalige spoorbaan loopt (Kan even zoeken zijn door de begroeiing). Je wandelt verder tot je bij de volgende brug over de spoorbaan aankomt. Rechtsafslaand steek je deze over.
Volg het dalende asfaltweggetje tot aan de 'Eeuwfeestbrug' (Pont Centennaire). (1) Via deze brug steek je de Hoëgne over (links zie je beveractie) en vervolg je je weg rechtdoor. Op een grote viersprong ga je R.D. en begint te stijgen via een breed halfverhard pad. Dit is het begin van de Vecquée, een zeer oude weg door het veengebied.

Grenspaal langs de Vecquée

Deze weg, die over een heuvelkam loopt, volg je zo'n kleine 4 km, alle brandgangen links en rechts negerend. Je passeert onderweg grenspaal 148, 149 en 150. Je loopt net zo lang door tot je bij grenspaal 151 (de B staat voor België, De P staat voor ....tja, geschiedenis.. hè) bent aangekomen, waar ook 'Het verloofdenkruis' staat. (2)

Het verloofdenkruis (Croix des fiancés)

Na deze gedenkwaardige plek even bekeken te hebben keer je weer om en loop je een heel klein stukje terug tot een klein paadje aan je linkerhand dat ook gemarkeerd is met het groene liggende blokje. Dit sla je (naar links dus) in.
Op de natste stukken liggen enkele meters houten vlondertjes. Wat verderop steek je via een paar stapstenen de Rau de Herbofaye over. Je blijft rechtdoor lopen tussen sparrebomen. Verderop steek je een brede brandgang over en je loopt over een breed grazig pad verder rechtdoor tot je bij een asfaltweg aankomt. Die sla je naar rechts in.
De weg buigt wat af naar links en je volgt deze weg tot je bij een schuilhut (3) bent aangekomen (een mooie plek op even te pauzeren).
Vanaf de schuilhut loop je de asfaltweg een heel klein stukje terug tot je links een klein paadje (gemarkeerd met het groene blokje en de rood/witte GR-tekens) kunt inslaan. Dit doe je ook.

Uitzicht over het veengebied
Je krijgt nu een schilderachtig stukje veengebied te zien. Je volgt het smalle slingerende paadje, dat min of meer het riviertje de Polleur volgt. Let goed op waar je je voeten zet, want hier en daar kun je behoorlijk in de nattigheid wegzakken! Wat verderop steek je het riviertje via een bruggetje over en volg je het verder, maar nu via de linkeroever. Waar het pad uitkomt op een min of meer verharde weg sla je die naar rechts in.
Je loopt over deze weg door tot die bijna haaks naar links afbuigt. Let op!! Even daarvoor sla je naar rechts een smal (met groene liggende blokjes gemarkeerd) paadje in en loop je weer door het veen en langs het riviertje.
Let op!!! Op een gegeven moment gaat het paadje met de groen gemarkeerde blokje met een haakse bocht naar links. Aan de overkant van het riviertje kun je dan een halfverhard pad zien liggen. Op deze plek verlaat je het pad en steek je rechts via een bruggetje (4) het beekje over.
Op de andere oever loop je naar het halfverharde pad. Dit sla je naar links in.
Dit pad (dat evenwijdig loopt met het riviertje) blijf je een heel eind volgen tot het met een bocht naar links via

Langs de Polleur

bruggetje weer over het riviertje gaat. (5) Je steekt het riviertje niet over maar loopt verder rechtdoor via een halfverhard bospad. Als je dit helemaal afloopt kom je na een jong stuk naaldbos uit op een kruispunt van boswegen. Hier sla je linksaf.
Je loopt naar de Eeuwfeestbrug. Steek deze wederom over. Volg de stijgende verharde weg tot je aan een brug (over de voormalige spoorweg) komt. Rechts voor de brug kun je via een smal paadje naar de voormalige spoorbaan afdalen.
Beneden aangekomen sla je L.A. en volg je het fiets- en wandelpad tot aan de volgende brug.
Vlak voor deze brug neem je het pad dat aan de rechterkant schuin omhoog loopt.
Boven gekomen steek je de straat over en na 50m. dalend R.A. ben je bij Auberge Le Randonneur aangekomen.

Bron: JAO

⁽¹⁾ Réseau Autonome de Voies Lentes

⁽²⁾ Het verhaal van het verloofdenkruis

21 januari 1871.
Dit is het waargebeurde verhaal van een jong verloofd stel, dat ein...digde in een tragedie op de top van het uitgestrekte fagnardplateau.
Het 24-jarige meisje heet Marie-Joseph. Marie-Joseph Solheid. Ze woont in Xhoffraix, aan de Porte des Hautes Fagnes, maar ze werkt in de buurt van Limburg, als bediende bij de Ferme Niezette de Halloux, in de buurt van Hèvremont.
De naam van de jongeman is François. Francois Reiff. Hij is 32 jaar oud. Hij woont in Bastogne maar houdt zich bezig met de bouw van de Gileppe-dam, hij verblijft al een paar maanden in de regio Jalhay.
Het was precies op de Jalhay-beurs dat ze elkaar ontmoetten en verliefd werden.
Toen hun romance werd bevestigd, besloten ze te trouwen! Hun ongeduld om de gebeurtenis werkelijkheid te laten worden, leidde hen naar hun ondergang. François had de ouders van Marie nog niet ontmoet. Dit is ook waar ze woont dat ze de administratieve documenten moest krijgen die nodig waren voor hun toekomstige unie.
Hun huwelijk was gepland voor de lente van 1871, maar Marie had besloten een dag vrij te nemen om onmiddellijk aanwezig te zijn. Ze was aan het pad gewend. Dit zou in principe dus geen probleem moeten zijn. Dit was zonder rekening te houden met het bijzonder grillige klimaat van deze winter van 1871. Een van de meest verschrikkelijke van de tweede helft van de 19de eeuw. Naast het catastrofale weer was er oorlog uitgebroken tussen Frankrijk en Pruisen, wat de periode op zijn zachtst gezegd somber gaf.
Ondanks de dreigende opheldering probeerden hun vrienden hen ervan te weerhouden op pad te gaan. Ze namen daarom het pad van de Hoge Venen, dat moest worden overgestoken om in Xhoffraix te komen, dat begon bij de Ferme Sagehomme in Bolimpont, door het Croix Panhaus en de Baraque Michel.
Ze stopten bij Café Mixhe, Rue de la Fagne, om wat op te warmen voordat ze naar het Haut Plateau klommen. Opnieuw kregen ze het advies om niet verder te rijden, terwijl ze een sneeuwstorm vanachter de bundels vatten! Even koppig als geen twee, besloten de opgewonden verloofden en ingehaald door hun overvloeiende enthousiasme hun weg voort te zetten! Een tiental kilometers was tenslotte niet veel voor de vaste klant van de Fagne, die Marie was en de moedige werker die François was!
De sneeuw die de paden met zijn dikke laag bedekte, maakte de reis echter veel moeilijker dan het leek! De storm brak. Een angstaanjagende en ijzige sneeuwstorm bevroor de geliefden in hun pijnlijke opmars. De ijskoude mist vertroebelde het pad, dat onbegaanbaar was geworden, volledig.
Verdwaald in de vijandige uitgestrektheid, bevroren, uitgeput, zakte Marie in elkaar. François, radeloos maar ook onthutsend, ging alleen verder in een poging om hulp te vinden. Maar tevergeefs. Ook hij verloor een paar kilometer verderop zijn evenwicht, gefixeerd door kilheid, psychische frustratie en vermoeidheid.
De Grande Fagne had ze verzwolgen. Op de plaats "Les Trous Brôli" die het toneel werd van deze trieste tragedie.
Op 13 maart 1871, aan het begin van de lente, toen de fagne weer begaanbaar was geworden, deed een boswachter, de heer Manguette, de gruwelijke ontdekking in de Biolet Fagnes, twee kilometer van Solwaster. Het was het lichaam van François. Ook hij kon een bewoond gebied niet bereiken waardoor hij contact had kunnen opnemen met de hulpdiensten.
Een paar dagen later deed een Duitse douane-officier de tweede en rampzalige ontdekking ten zuiden van de Sarts Lehro Fagne, amper twee kilometer van Baraque Michel, vlakbij de grensterminal 151, die België en Pruisen scheidt.
Het lichaam van Maria. François had haar met zijn jas bedekt voordat hij hulp ging zoeken, het laatste gebaar van bescherming voor zijn geliefde.
Er werd een door hem geschreven briefje gevonden, pijnlijk met potlood geschreven. Er stond "Marie is net overleden, en ik zal het doen".
Een medaille met de beeltenis van de Maagd Maria hing iets verder weg aan een struik, een teken van de laatste hoop om de aandacht van een redder te trekken.
Marie werd begraven in Xhoffraix, in haar geboortedorp. François in Sart, op de begraafplaats die ooit de kerk omringde.

Bron: Mini-Ardenne.

Alles in een folder

Routebeschrijving

GPX beschikbaar

Kaart beschikbaar